بیست و هفتم دی

دارم به تهش می رسم وقتی میرسی که دیگه اثری از من نیست....

بیست و پنجم دی

مثه یه آدم مطرود تبعیدی شدم که نمیدونه جرمش چیه!!

بیست وسوم دی

باز هم هیچ مثل تمام همیشه ها

هفدهم دی

همش فک میکردم که ازش گذشتم و دیگه تو زندگیم جایی نداره ولی اشتباه میکردم فقط داشتم درجا میزدم و وانمود میکردم که بی خیالش شدم.

چهاردهم دی

در تمام طول عمرم مهارت عجیبی در انتخاب آدمهای اشتباه تو زندگیم و همینطور استعداد زیادی در دوس داشته نشدن داشتم و این موضوع همیشه آزارم داده.

یازدهم دی

خیلی وقتا باید نبود چون بودن بی فایدست.

هفتم مهر

حس میکنم شبیه کاراکتر ایلیا ایلیچ کتاب آبلوموف شدم.